Trip to Naples Italy..part 1

Αξίζει να πας στη Νάπολη και μετά ας πεθάνεις! Λέει ένα ρητό... Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων !!!! Πρίν μερικές μέρες κάναμε το ταξιδάκι μας στη γειτονική χώρα και συγκεκριμένα στη φημισμένη Νάπολη. Γραφικότατο μέρος όπως είναι το μεγαλύτερο πόσοστο πόλεων στην Ευρώπη,με πλακόστρωτο πεζοδρόμιο, διατηρητέα κτήρια, vintage γειτονίες και international μόνιμο πληθυσμό! Ο καιρός ήταν παρόμοιος με αυτόν της Θεσσαλονίκης, δηλαδή 18-20 C βαθμούς τη μέρα και 10-12 C η νύχτα, πράγμα ευχάριστο γιατί πήγαμε αρχές Νοέμβρη και διευκόλυνε το πρόγραμμα της εκδρομής μας. Νοικιάσαμε σπίτι AirBnB κοντά στο κέντρο και ΕΥΤΥΧΩΣ δε νοικιάσαμε αυτοκίνητο όπως σκεφτόμασταν όταν οργανώναμε την εκδρομή μας, γιατί επικρατεί πάνζουρλισμός στους δρόμους της πόλης! Ο ταξιτζής μας καθώς οδηγούσε ξεφύλλιζε ενα βιβλίο, άφηνε συχνά τα χέρια απο το τιμόνι και σταματούσε όπου του έλεγε η περδικούλα του! Τα περισσότερα αυτοκίνητα είναι τρακαρισμένα ή πολύ γρατζουνισμένα,η παρανομία σε αναστροφές και πινακίδες STOP δίνει και παίρνει, αλλα φυσικά την τιμητική της στη Νάπολη έχει η κόρνα που μάλλον είναι ενσωματωμένη στο χέρι κάθε καλού Ναπολιτάνου! Οι αποστάσεις είναι μικρές και στην τελική καταλάβαμε ότι δε χρειαζόταν αυτοκίνητο για μετακινήσεις μέσα στη πόλη, δυστυχώς όμως θα ήταν σωτήριο για εκδρομές εκτός, αφου η Ρώμη απέχει μόνο 2 ώρες και 30 περίπου λεπτά από τη Νάπολη, η ακτή Αμάλφι 1 ώρα και 25 λεπτά και φυσικά η Πομπηία 30 λεπτά μόνο. Απ΄ότι καταλαβαίνετε επισκεφθήκαμε μόνο την Πομπηία τη δεύτερη μέρα της εκδρομής μας μιάς και οι άλλες περιοχές χρειάζονταν ταξί (με εξωφρενικά ποσά ως ανταμοιβή) ή μετακινήσεις με μετρό και λεωφορείο και περπάτημα και αναμονή. Στην πασίγνωστη Πομπηία το λοιπόν, περιπλανηθήκαμε στα αρχαία στενάκια που ζούσαν οικογένειες, εργάτες, καταστηματάρχες ολων των κοινωνικών τάξεων,παιδιά και φυσικά κατοικίδια. Προς μεγάλη μου έκπληξη είδα fast-food-άδικα, δηλαδή καταστήματα με ειδικό πάγκο που διατηρεί τα μαγειρευτά φαγητά ζεστά και χώρο για τραπέζια στα οποία μπορούσαν να πιούνε το πιοτό τους μετά από μια κουραστική μέρα! Είχε φυσικά και τις γνωστές μορφές που κάηκαν επιτόπου από την τέφρα του ηφαιστείου στην πόζα της έσχατης ώρας. Δε μου ήταν καθόλου ευχάριστο να βλέπω μαμάδες, μπαμπάδες, παιδάκια, εργάτες και σκυλάκια την τελευταία τους στιγμή η οποία στην πραγματικότητα θα "ζει" για πάντα γιατί υπάρχει η φιγούρα τους ως αξιοθέατο στο χώρο..
Whatever θα πρότεινα να δώσετε ένα νορμαλ ποσό για να πάρετε την ηχητική επεξήγηση από τον γκισέ πριν την είσοδο και αν θέλετε να βλέπετε τον άνθρωπο που σας αφηγείται τη ζωή στην τότε πόλη να πληρώσετε ένα ξεναγό για αναλυτικότερη περιγραφή και λύση τυχόν αποριών.

















                                                                     To be continued..